Ik ben in het nieuwe seizoen weer lekker bezig met houtbewerken met voornamelijk handgereedschap. Ik vind het een hele gave hobby en elke keer leer ik wel weer iets.
Gister rondde ik het doosje voor mijn tonduese af. Grotendeels geïnspireerd door Japans meubelmaken en een video op Youtube. Op de linkerfoto ziet hij er heel mooi uit. De rechterfoto laat alle imperfecties en foutjes zien.
Al vrij snel had ik besloten dat dit een snel af te ronden project moest worden. Ik had een mooie Meranti plank bij de bouwmarkt uitgezocht die niet helemaal overeen kwam met de afmetingen die ik van te voren had bedacht. Maar hierdoor was ik 30 in plaats van 50 euro kwijt. Ter plaatse zocht ik de beste plank uit want de meeste waren verbogen/ scheluw aan het achterste deel (in de lengterichting). In mijn werkplaats kwam ik er achter dat met deze nieuwe afmetingen, ik of een nieuwe plank er bij moest halen of moest gaan improviseren. Omdat ik het eigenlijk al een duur doosje begon te vinden, besloot ik het laatste te doen en zaagde alles op maat met de tafelzaag.
12 mm Meranti is perfect om proportioneel een mooi ontwerp te maken. Alleen is het erg fragiel. Dat ontdekte ik toen ik de lijmklemmen had verwijderd nadat ik de bodem en de deksel in elkaar had gelijmd. Hierdoor ontstond er een spanning waardoor hij krom ging staan. Met behulp van een schaaf, heb ik de bovenkant vlak gekregen zodat ik het frame zonder kieren kon bevestigen.
Het bovenframe bestaat uit twee lange en korte zijden. In de lange zijden heb ik sleuven gehakt zodat het een stevig geheel vormt. Herinner je je nog dat ik zei dat dit hout vrij fragiel was? Dat merkte ik met het inhakken van de sleuven, daarbij brak een stuk van het materiaal los. Nog steeds niet heel erg. Een beetje houtlijm en het valt niemand op.
Ik werd voorzichtiger en besloot de sleuven in te gaan zagen en het restmateriaal voorzichtig weg te hakken met een kleine beitel. Doordat ik dit strak had afgetekend, had ik geen lijm nodig om deze delen met elkaar te laten verbinden. Vervolgens verbond ik het frame met de bodem met 18 mm nagels die ik nog van een oud project over had. Die had ik aan de hoeken beter kunnen voorboren want er braken delen hout af (rechterfoto).
De deksel heb ik op het laatste moment nog op breedte moeten schaven zodat hij perfect in het doosje schuift. Deze sluiting is overigens niet traditioneel Japans maar voor de functie waar ik het doosje voor heb bedacht, voldoet het.
Conclusie
Het is een leerproces en dat is ook de reden dat ik het hier deel op mijn weblog. Ik ben over het algemeen blij met dit projectje en wat ik er van heb geleerd. Weet je nog dat ik spontaan had besloten om het de zijkanten met de helft in te korten? Hierdoor werd het doosje een stuk kleiner. Het was een gok die niet goed uitpakte. De grootste les is dat ik voortaan niet moet bezuinigen op materiaal en mijn werktekening moet aanhouden. Hoewel de tonduese en de kammen er in passen, kan de deksel nu niet meer dicht!
